Voor Wout van Aert draait wielrennen niet alleen om podiumplaatsen, medailles of krantenkoppen—het gaat om de mensen die op hem wachten aan de finish. In een recent emotioneel interview onthulde de Belgische wielrenner dat zijn grootste kracht en motivatie komt uit dat ene, krachtige moment: zijn familie zien aan de meet na elke race.
“Bij elke klim, elke sprint, elke pijnlijke kilometer—denk ik aan hun gezichten,” deelt Van Aert. “Weten dat ze daar staan, juichen, op me wachten—dat geeft me iets wat geen enkele training kan geven.”
Of het nu zijn vrouw Sarah is of zijn jonge zoontje Georges, hun aanwezigheid betekent meer dan woorden kunnen uitdrukken. Het herinnert hem eraan waarom hij rijdt—en hoe hij ondanks zijn veeleisende carrière een diepgewortelde balans vindt in zijn privéleven.
Wanneer het gejuich van het publiek wegsterft en de camera’s doven, zoekt Van Aert naar één ding: een warme omhelzing en het vertrouwde gevoel van thuis, waar ter wereld hij zich ook bevindt.
“Ik kan alles aan op de fiets,” zegt hij, “omdat ik weet wat er op me wacht aan het einde.”
Voor Van Aert wordt succes niet alleen in trofeeën gemeten—maar in de armen van wie het me
est tellen.